พระราชบัญญัติควบคุมการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียง พ.ศ. 2493
คำนิยามและความหมาย
โฆษณา หมายถึง การบอกกล่าว การแจ้งความ ชี้แจง แนะนำหรือแสดงความคิดเห็นแก่ประชาชน
ผู้รักษาการ
นายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยเป็นผู้รักษาการ และให้มีอำนาจกำหนดค่าธรรมเนียมไม่เกินฉบับละ 100 บาท
พนักงานเจ้าหน้าที่
พนักงานเจ้าหน้าที่หรือพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจชั้นผู้ใหญ่ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มีอำนาจสั่งผู้ใช้เสียงหรือผู้ควบคุมเครื่องขยายเสียงให้ลดเสียงลงได้ เมื่อปรากฏว่าเสียงที่โฆษณานั้นก่อความรำคาญแก่ประชาชน และถ้าการโฆษณากระทำผิดเงื่อนไขในใบอนุญาต หรือไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานที่สั่งให้ลดเสียง ให้เจ้าพนักงานดังกล่าวมีอำนาจสั่งให้หยุดโฆษณาได้
ใบอนุญาตและการโฆษณา
ผู้ที่จะทำการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียงด้วยกำลังไฟฟ้า จะต้องขอรับอนุญาตต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ก่อน ใบอนุญาตที่พนักงานเจ้าหน้าที่ได้ออกแก่ผู้ทำการโฆษณาให้คุ้มครองถึง ผู้ใช้เสียง และผู้ควบคุมเครื่องขยายเสียงด้วย และการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียงจะต้องโฆษณาเป็นภาษาไทย และภาษาไทยให้หมายความรวมถึงภาษาพื้นเมืองด้วย
ห้ามมิให้ใช้บังคับแก่การโฆษณา ดังต่อไปนี้
1. คำสอนในทางศาสนา
2. ของหน่วยงานของรัฐ
3. หาเสียงเพื่อประโยชน์แก่การเลือกตั้ง สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร สมาชิกสภาจังหวัด สมาชิกสภาเทศบาล ซึ่งโฆษณาเป็นภาษาไทย
4. กิจการของ สมาชิกวุฒิสภา สมาชิกของสภาผู้แทนราษฎร สมาชิกสภาจังหวัด สมาชิกสภาเทศบาล ซึ่งโฆษณาด้วยตนเองเป็นภาษาไทย
5. กิจการเกี่ยวกับมหรสพ เฉพาะในโรงมหรสพ และในระหว่างการแสดงมหรสพ
6. กิจการของนิติบุคคลที่มีวัตถุประสงค์เพื่อการอันเป็นสาธารณะกุศล ซึ่งนิติบุคคลโฆษณาเป็นภาษาไทย